تعاریف مختلفی از لباسکار در ذهن مردم وجود دارد، که از گذشته تاکنون دستخوش تغییر و تحولاتی هم شده است؛ اما برخی باید و نباید‌ها در این موضوع همچنان وجود داشته و موافقین و مخالفین خود را دارد.

شاید قبل‌تر در کارگاه‌های عمرانی، کارگرانی را می‌دیدید که از لباس‌های کهنه‌ی خود به عنوان لباس کار استفاده می‌کردند و اگر اولین بار بوده که پا به چنین محیطی می‌گذارید، این مساله بنظرتان کمی عجیب بوده!

 یا شاید خودتان با این مساله برخورد داشته‌اید که از نوعی لباس پوشیدن خاص در محل کارتان ناراضی بودید و به دلایلی مجبور به رعایت مقررات آن محل شدید و در مورد نارضایتی‌تان با کسی حرف نزدید.

شاید بتوان گفت انتخاب لباس مساله‌ای شخصی است و کسی حق انتخاب لباس برای دیگری را ندارد. البته که این حرف موافقان زیادی دارد، اما در محل کار موضوع کمی متفاوت‌ است.

اگر کنجکاوید که در مورد چند‌و‌چون این مساله بیشتر بدانید ادامه‌ی این نوشته را دنبال کنید:

لباس کار هویت می‌سازد

اگر شما کارمند بانک باشید هیچوقت نمی‌توانید با شلوار جین یا تی‌شرت در محل کار حاضر شوید، این یک اصل است که همه‌ی کارکنان آن را پذیرفته‌اند. لباس کار رسمی کارمندان بانک کت‌و‌شلوار است و همه‌ی کارکنان موظف به پوشش همین نوع لباس هستند. این موضوع خیلی حقایق را در مورد محل کار آشکار می‌سازد.

اول از همه می‌توان دریافت که محل کار، محلی خشک با قوانینی تغییر ناپذیر است و مفاهیمی مثل “خلاقیت” و “نوآوری” جز ارزش‌های این سازمان نیست و اطاعت از قوانین و دستورات در اولویت همه‌ی امور است.

در درجه دوم این مساله به چشم می‌خورد که همه‌ی کارکنان از دید مدیران آن مجموعه، در یک درجه و سطح هستند و کسی نسبت به دیگری (حداقل در ظاهر) برتری خاصی ندارد.

این مساله در یک محیط نظامی با شدت بیشتری به چشم می‌خورد؛ در مقابل ممکن است مدیریت یک شرکت خصوصی معتقد باشد که با دادن آزادی بیشتر به کارکنان خود، دستاورهای بیشتری به دست بیاورد. شما در این شرکت تعاریف مختلفی از لباس کار می‌توانید ببینید، که بیشتر مبتنی بر سلیقه شخصی است. مصلما شما در این شرکت با قوانین سفت و سختی مثل یک محیط نظامی سروکار ندارید و شاید در خیلی مسائل حق ایجاد تغییر و دخیل کردن نظر شخصی‌تان را داشته باشید.

با نگاه به  لباس کار یک سازمان شاید نتوان خیلی مسائل را در مورد یک سازمان یا شرکت قضاوت کرد، اما می‌توان مبانی اولیه آن سازمان را تا حدودی درک کرد و از ارزش‌های آنها باخبر شد.

لباس کار ایمنی افراد را تضمین می‌کند

شاید در تعاریف بالا لباس کار را بیشتر مختص ادارات و کارمندان آن ادارات کردیم، اما در بسیاری از محیط ها الزام پوشیدن لباس کار فقط مختص حفظ دیسیپلین آن محیط نیست و شاید در بعضی از آنها، لباس کار با جان افراد در ارتباط باشد یا تا حدودی سلامت آنها را در مقابل خطرات احتمالی حفظ کند.

کارگاه‌های کوچک و متوسط

خیلی از کارگاه‌های کوچک و متوسط با عناوین مختلف وجود دارند که عملیات‌ اجرایی نسبتا خطرناکی در آنها انجام می‌شود. به عنوان مثال یک کارگاه نجاری را تصور کنید که 5 الی 10 نفر در آن مشغول به کار هستند. در این کارگاه عملیات برش چوب، رنده کردن چوب و دیگر عملیات مرتبط به صورت مداوم در حال انجام است. در چنین محیطی خطرات زیادی وجود دارد. شاید برای برخی از این خطرات مثل: خطر قطع انگشتان توسط دستگاه، راه حل ایمنی مناسبی وجود نداشته باشد. اما بسیاری از خطرات احتمالی را می‌توان با پوشیدن لباس کار مناسب دفع کرد.به طور مثال: با عینک مناسب می‌توان از پریدن خورده‌های چوب در چشم جلوگریری کرد؛ یا با ماسک می‌توان جلوی ورود گرد و غبار ناشی از برش چوب به ریه را گرفت.

 مشاغل دیگری نیز وجود دارند که در کارگاه‌های کوچک و متوسط انجام می‌شوند و خطراتی مثل آنچه گفته شد، متوجه کارکنان آن کارگاه است، که با استفاده از لباس و پوشش‌های مناسب با آن حرفه می‌توان خطر آسیب را تا حد زیادی کاهش داد.

کارگاه‌های بزرگ و کارخانه‌ها

همه‌ی آنچه در مورد کارگاه‌های کوچک و متوسط گفته شد، در مورد کارگاه‌های بزرگ و کارخانه‌ها هم صادق است با این تفاوت که همان مساله در اینجا از اهمیت بیشتری برخوردار است. کارخانه ای با 1000 نفر نیروی کار قطعا از اعتبار ویژه‌ای در صنعت خود برخوردار است که نتیجه‌ی زحمت و تلاش افراد زیادی ست.قطعا خطراتی که در این محیط افراد را تهدید می‌کند می‌تواند برای مدیران این کارخانه اهمیت زیادی داشته باشد چرا که بروز یک حادثه مساوی با خدشه دار شدن نام و اعتبار این شرکت است. پس لزوم استفاده از لباسکار در این شرکت هم می‌تواند حفاظت از جان افراد باشد هم حفاظت از نام خود.

لباس کار با همه‌ی موافقت‌ها و مخالفت‌هایی که شاید کارکنان داشته باشند از اهمیت ویژه ای برخوردار است و تاثیرگذاری بالایی روی کارکنان و مدیران یک مجموعه دارد.